Historia, patron i hymn szkoły

Na podstawie „Monografii Szkoły Podstawowej nr 1”

(wydanej w 1998 roku)

W 1912 roku władze Kępna postanowiły wybudować nowoczesny gmach szkolny, który standardem i wielkością odpowiadałby potrzebom rozwijającego się miasta. Po wybraniu projektu i uzyskaniu zgody władz rządowych, rozpoczęto budowę gmachu, zlokalizowanego przy ulicy Rychtalskiej (obecnie Sienkiewicza 21, gdzie mieści się Szkoła Podstawowa nr 1). Plan budynku obejmował 20 izb lekcyjnych i salę gimnastyczną.

Organizacją szkoły w wybudowanym gmachu zajął się Jan Błaszczak. Był jej pierwszym kierownikiem. Nie wiadomo jaki był program nauki, a także czy języka polskiego uczono jako przedmiotu nadobowiązkowego. Można przypuszczać, że wraz z rosnącą germanizacją wycofano go nawet z nauki religii. Wszystkie dokumenty, dotyczące pracy ówczesnej szkoły są pisane w języku niemieckim – mało czytelnym i trudnym do przetłumaczenia. Pierwsze wpisy w języku polskim, znajdujące się w protokolarzu, pochodzą z 12 września 1923 roku.

W dniu rozpoczęcia roku szkolnego 1924/25 do siedmioklasowej szkoły uczęszczało 871 uczniów (435 dziewcząt i 436 chłopców). Dzieci, powracających z Niemiec Polaków, często nie znały języka ojczystego, dlatego bez względu na wiek uczęszczały do szkoły od pierwszej klasy, kończąc tylko cztery oddziały.

W 1929 roku dzięki powołaniu w Kępnie drugiej szkoły podstawowej warunki nauki uległy poprawie. W tym czasie w szkole utworzono bibliotekę.

Wybuch II wojny światowej spowodował upadek szkolnictwa. W czasie terroru okupanta, w budynku przy obecnej ulicy Sienkiewicza 21, utworzono szkołę podstawową dla dzieci niemieckich. Brak wiarygodnych źródeł uniemożliwia odtworzenie dokładnych losów budynku. Wiadomo, że w 1944 roku przez krótki czas znajdował się tu wojskowy szpital wojenny. Pełnił on też funkcję koszar.

Zakończenie wojny rozpoczęło nowy etap w dziejach szkoły. W opustoszałym i zdewastowanym budynku pojawili się pierwsi nauczyciele. Przy pomocy młodzieży przystosowano sale na izby lekcyjne. Wykorzystano przedwojenne ławki i tablice, które zachowały się na strychu w dość dobrym stanie, a także sprzęt pozostawiony przez Niemców. Rok szkolny rozpoczął się 22 lutego 1945 roku.

Od kwietnia 1945 roku szkoła obejmowała swoim obwodem południowy rejon Kępna i Baranów. Liczyła wówczas 500 uczniów. W dniu rozpoczęcia nauki w roku szkolnym 1945/46 było w budynku 18 izb lekcyjnych i 2 izby przeznaczone na salę przyrodniczą.

Dopiero w 1961 roku nastąpił gwałtowny rozwój szkoły. Przeprowadzono generalny remont budynku z wymianą schodów, posadzek na korytarzach, przebudową drugiego piętra. Zmodernizowano część piwniczną i sieć wodno – kanalizacyjną; wymieniono kotły CO, urządzono sanitariaty. Odnowiono kuchnię i stołówkę szkolną. Urządzono świetlicę, międzyszkolny gabinet stomatologiczny i harcówkę.

Rozwinęła się wówczas działalność kulturalna. Kierownik szkoły Hipolit Młynarz prowadził chór szkolny i zespół wokalny. Istniał teatr i koło recytatorskie. Działał zespół taneczny. Do rozsławienia dobrego imienia szkoły przyczyniał się też sport. Uczniowie zajmowali czołowe miejsca w spartakiadach powiatowych i wojewódzkich. W szkole istniała początkowo Organizacja Harcerska, a później Związek Harcerstwa Polskiego.

Dla tak prężnie działającej placówki należało starannie dobrać patrona. Uroczystość nadania szkole imienia Bohaterów Westerplatte odbyła się 1 września 1968 roku.

Kolejne zmiany w szkole zachodzą w roku szkolnym 1990/91. Pojawił się nowy przedmiot – język angielski, który zastąpił nauczanie języka rosyjskiego. Do sal lekcyjnych powróciły krzyże, a religia stała się przedmiotem nauczanym w szkole.

W roku szkolnym 1992/93 podjęto decyzję o założeniu Złotej Księgi Uczniów. Wpisywani są do niej uczniowie kończący szkołę i mający szczególne osiągnięcia.

Mimo trudności, głównie finansowych, szkoła systematycznie wzbogaca się o nowe środki audiowizualne. Od września 1997 roku funkcjonuje pracownia komputerowa.

Obecnie uczniowie mogą korzystać z 18 sal lekcyjnych (w tym pracowni informatyki), sali gimnastycznej, salki do gry w tenisa stołowego, dwóch boisk, świetlicy, stołówki szkolnej, gabinetu higienistki szkolnej.

Warunki pracy i nauki są dziś nieporównywalne do tych sprzed dziesiątków lat. Zmiany widać prawie wszędzie. Jest tylko jedna rzecz niezmienna. Uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1 wciąż osiągają bardzo dobre wyniki w nauce, czołowe lokaty w konkursach, zawodach sportowych.

Trochę z historii nadania szkole imienia…

Praca nad nadaniem szkole imienia rozpoczęła się w 1967 roku. Z inicjatywy ówczesnego kierownika szkoły Hipolita Młynarza powołano komitet organizacyjny i rozpoczęto kampanię „Bohater”.

Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej, które dotyczyło wyboru patrona i omówienia spraw związanych z przygotowaniem uroczystości nadania szkole imienia, postanowiono podać młodzieży trzech kandydatów: z literatury – Gustawa Morcinka, z postaci historycznych – Henryka Dąbrowskiego oraz z bohaterów zbiorowych – Bohaterów Westerplatte. Efektem pracy wychowawców i nauczycieli był jednogłośny wybór imienia – Bohaterów Westerplatte.

14 listopada 1967 roku na zebraniu Komitetu Rodzicielskiego został powołany zespół organizacyjny ds. nadania Szkole Podstawowej nr 1 imienia Bohaterów Westerplatte. Dla uczczenia nadania patronatu, komitet zaproponował postawienie przed szkołą obelisku, w którym znajdzie miejsce urna z ziemią z pola walki na Westerplatte, ufundowanie szkole sztandaru i wmurowanie tablicy pamiątkowej.

21 lipca 1968 roku zmarł kierownik szkoły Hipolit Młynarz. Rozpoczęte przez niego dzieło musieli dokończyć inni. Nowym kierownikiem szkoły został Józef Derkacz.

13 sierpnia 1968 roku wyjechała do Gdańska delegacja, która przywiozła ziemię z Westerplatte. Z powodu trudności technicznych zrezygnowano z budowy obelisku. Urna z ziemią ma do dziś swoje honorowe miejsce w gablocie , na korytarzu szkoły.

17 sierpnia 1968 roku na posiedzeniu Rady Pedagogicznej wybrano poczet sztandarowy.

Uroczystość nadania szkole imienia Bohaterów Westerplatte odbyła się 1 września 1968 roku. Odsłonięto tablicę pamiątkową. Przedstawiciel Komitetu Rodzicielskiego wręczył sztandar ówczesnemu kierownikowi szkoły.

Od tego czasu dzień 7 września każdego roku obchodzony był jako Dzień Patrona Szkoły. Przyjęta data była symboliczną – dzień kapitulacji żołnierzy na Westerplatte. W roku szk. 2009/2010 postanowiono, że Dzień Patrona, ze względów organizacyjnych obchodzony będzie 9 października każdego roku. Jest to również data symboliczna, bowiem tego dnia, w 1966 roku odsłonięty został na Westerplatte pomnik upamiętniający bohaterów walczących z okupantem.

Dzień Patrona Szkoły jest zawsze wspaniałą lekcją historii, podczas której młodzież uczy się przede wszystkim miłości do Ojczyzny, rozważnego bohaterstwa i wywiązywania się z obowiązku.

Historia hymnu szkoły

30 września 1981 roku Władysław Turowski , mieszkający w Koszalinie, przesłał list do ówczesnego dyrektora Szkoły Podstawowej nr 1 w Kępnie. Znajdowały się w nim słowa piosenki napisanej na uroczystości jubileuszowe, związane z obchodami 700-lecia Kępna, przypadającymi w 1982 roku. Autor listu zwrócił się z prośbą, aby pieśń ta weszła do repertuaru chóru naszej szkoły.

Propozycja zmiany hymnu szkoły pojawiła się w roku 1989 (protokół z posiedzenia Rady Pedagogicznej w dniu 15 listopada 1989 roku). Powód owej zmiany wynikał stąd, że dotychczasowy hymn „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” był zbyt trudną pieśnią i nie nadawał się do masowego śpiewu.

Spośród kilku pieśni zaproponowanych przez ówczesnego dyrygenta chóru szkolnego, Cecylię Płazę, społeczność szkolna wybrała (w głosowaniu) pieśń „Piosenka prosta o moim Kępnie”. Nowy hymn szkolny został zatwierdzony na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 3 września 1990 roku.

Hymn szkoły

Piosenka prosta o moim Kępnie,

Liczącym ponad siedemset lat.

Bo wszystko dobre, wszystko co piękne

Od ciebie miasto rodzinne mam.

II.

Tu matka wcześnie mnie nauczyła,

co znaczy Polska, co znaczy dom.

Jak cenić życie wolne i prawe,

Jak stawiać czoła ponurym dniom.